تحلیل رابطه هوش اخلاقی با سلامت روان معلمان مدارس

زمینه: وجود اخلاق در معلمان بستر رشد و تعالی آموزش‌وپرورش است. هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش اخلاقی با سلامت روان معلمان می‌باشد. روش: روش تحقیق توصیفی– همبستگی است. جامعه آماری شامل7241 نفر از معلمان مدارس دولتی متوسطه دخترانه شهر تهران بوده که از این تعداد 547 نفر به‌عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی، با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد هوش اخلاقی و سلامت روان مورد مطالعه قرار گرفتند. پایایی پرسشنامه‌‌ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به‌ترتیب (89/0، 80/0) محاسبه شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها آزمون شاپیرو- ویلک، آزمون فریدمن، و مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار SPSS و Smart PLS انجام پذیرفت. یافته‌ها: بین هوش اخلاقی و سلامت روان معلمان در سطح 01/0 r = رابطه معنادار وجود دارد. به این معنی که معلمان با هوش اخلاقی بالا از سلامت روان بهتری برخوردارند. از بین مؤلفه‌های هوش اخلاقی درستکاری بیشترین رابطه را با سلامت روان دارد. براساس آزمون فریدمن، بخشش با میانگین رتبه (14/4)، بالاترین و دلسوزی با میانگین رتبه (05/2) دارای کمترین امتیاز است. و مدل از برازندگی قابل قبول برخوردار است. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر معنادار هوش اخلاقی بر سلامت روان معلمان، توجه شود که آمادگی اخلاقی معلمان نیازمند تعلیم و تربیت کافی است. درستکاری نقش مهمتری در افزایش سلامت روان داشته است؛ معلمان بایستی بین باور‌ها و اعمال خود هماهنگی ایجاد نمایند. همچنین در تدوین برنامه‌های آموزش و پرورش بر قابلیت‌های هوش اخلاقی به‌عنوان عامل تأثیرگذار بر سلامت روان معلمان توجه شود.